Wat een vreselijke (geluks)dag

Hoi Allemaal,

Zoals ik in het vorige bericht al schreef hebben we behoorlijk veel regen. Van de 15 dagen dat we onderweg zijn hebben we misschien 4 droge dagen gehad. Natuurlijk hebben we het toch wel heel erg gezellig met zn allen maar een zonnetje zou toch wel heel erg fijn zijn.
We zaten op een van de mooiste plekjes van deze arrde en je kan er door het verschrikkelijke weer niet van genieten. Tortugero is een landtond die aan de ene kant aan zee ligt en aan de andere kant aan een grote rivier. Tortugero staat bekend om de broedplaats van de schildpadden die hier uit hun ei komen en naar zee gaan, iets dat we graag hadden willen meemaken, helaas is dit niet voor ons weggelegd.

We hebebn een vreselijke dag achter de rug die wij proberen heel erg snel te vergeten want: VAnochtend vertrokken we uit Tortuguero met op mijn lichaam ruim 100 muggenbeten op mijn benen en gezicht, iets dat niet erg prettig aanvoelt. Aangezien het al zo lang regende was het voor ons niet zeker of wij onze volgende bestemming wel volgens plan en tijdschema konden bereiken want er waren aardverschuivingen etc. Men heeft ons eerst weer met een boot naar het beginpunt gebracht van vaste wal waar ook onze bus zou zijn. Onderweg zagen we dat de koeien echt een droog stukje land hadden opgezocht en stil bleven staan.Na ruim 2 uur varen konden we zien dat onze bus er wel stond maar hij stond zeker 1 meter onder water. We werden afgezet op een soort eilandje waar een restaurant op stond. Daar hebben we uren gezeten voordat we hoorden wat er verder zou gebeuren. Aangezien het momenteel qua weer echt krisis is, er veel aardverschuivingen hebben plaatsgevonden waardoor autos en bussen niet kunnen rijden, onze bestemming Panama ook niet te bereiken was werd besloten om via de rivier naar een ander droog stuk te gaan waar een andere bus ons zou komen ophalen. Na weer 3 uur varen kwamen we ergens waar we door het water moesten gaan om op een droog`plateau te komen, maar verder was er niets. De koffers werden uitgeladen en daar stonden we dan.
Na verloop van tijd zagen we dat een touringkarbus nieuwe gasten voor Tortuguero daar gingen droppen zodat de boot hen mee kon nemen. Ook zagen we dat er een vrachtauto kwam. We hebben aan die chauffeur van die vrachtauto gevraagd of hij de koffers wilde meenemen naar een droger gebied, dat wilde hij wel doen.
Toen we daar stonden werd ik door overmaat van ramp ook nog eens gestoken door een wesp bij mijn keel. Gelukkig was er iemand die zo vrij was om de plek uit te zuigen en er nestosil op smeerde. Dit was behoorlijk pijnlijk maar onze rampdag was nog niet ten einde.
De buschauffeur die zijn gasten had afgezet kwam door het water heen naar ons toe om ons allemaal op te halen.Ondertussen waren er 3 groepn op dat sukje land gedropt en stonden bijna 100 mensen te kijken hoe ze weg konden komen. Het was een grote bus waar ca 50 zitplaatsen waren. Het gangpad stond uiteindelijk ook helemaal vol. Ik schat dat er ruim 75'80 mensen in de bus zaten.
De vrachtauto met koffers ging eerst en vervolgens de bus. Na een paar honderd meter begon de bus door het vele hardstromende water te glijden en hij kantelde naar 1 kant. Op dat moment was er behoorlijk veel paniek in de bus en diegene die aan die kant zaten waar de bus naar overhelde moest meteen naar de andere kant. Om een lang verhaal korter te maken: het was behoorlijk zweten en af en toe een schietgebedje doen. Ik lag onderop en had 3 personen boven op me. De hamer om het raam in te slaan hadden we gereed. De deur kon niet meer open omdat hij in het water en stenen lag. Nadat die man van de vrachtauto (en 2 jongens uit onze groep die met hem meereden) met gevaar voor eigen leven onder de bus ruimte hadden gemaakt zodat de deur uiteindelijk open kon, konden we heel langzaam per persoon de bus verlaten. We hebben een paar honderd meter door het water gewaad voordat we op een droge strook kwamen. We waren allemaal blij en gelukkig dat we het zonder kleerscheuren er van af hadden gebracht maar we hebben m behoorlijk geknepen. Momenteel zitten we in een hotel en morgen wordt kontakt opgenomen door onze gids met de reisorganisatie hoe nu verder. We gaan dus niet verder naar Panama maar waar we wel heen gaan weten we niet.
Ik hoop dat ons volgende bericht beter zal zijn.
Momenteel zit de schrik er best nog wel in maar dat komt ook wel weer goed.
We hebben een leuke, hechte groep die elkaar goed opvangt, dus er zal binnenkort wel om gelachen worden.

De groetjes van Hans en Henny